ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ…

Κάνε άλμα πιο γρήγορο απ' τη φθορά

Οδυσσέας Ελύτης

Ξημερώματα. Πώς να συμμαζέψεις τις σκέψεις; Πώς να χωρέσεις στο χαρτί τα συναισθήματα; Φοβάσαι μήπως γράψεις λιγότερα απ' την αλήθεια... τρομάζεις μήπως και πιστέψουν πως έγραψες περισσότερα.

Ήταν ένας άνθρωπος της προσφοράς. Γιος Μικρασιάτη, κουβαλούσε μέσα του όλα τα χαρακτηριστικά που έφερε μαζί του ο παππούς από την Τραπεζούντα, ευθύτητα, εντιμότητα, εργατικότητα, σεμνότητα... που τα σμίλεψε με τη μοναδική του ευφυία, όμοια της οποίας δεν συνάντησα μέχρι σήμερα... Σπούδασε μηχανικός, αλλά αφιέρωσε τη ζωή του στην εκπαίδευση. Από τη θέση του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Παιδείας, και μέσα σε έξι χρόνια, δημιούργησε, εκ του μηδενός, ολόκληρο το σύστημα της δημόσιας επαγγελματικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, έχοντας επιτύχει τη σπουδαιότερη (αν όχι τη μοναδική) μεταρρύθμιση στο εκπαιδευτικό μας σύστημα από τη μεταπολίτευση και μετά, προσφέροντας διέξοδο σε δεκάδες χιλιάδες παιδιά.

Στέγνωσε την ψυχή του, χωρίς ιδιοτέλεια, φεύγοντας φτωχότερος απ' ότι ήλθε, με μια ψυχή γεμάτη απ' την αγάπη της πάνω από πενήντα χρόνια συντρόφου του. Μια νύχτα του Σεπτεμβρίου έφυγε από κοντά μας, έχοντας κάνει άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά. Άλμα που πραγματοποιούν όσοι αδιαφορούν για τα υλικά και καταφέρνουν, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, να γίνουν εκείνο που γυρεύουν.

Φεύγοντας άφησε παρακαταθήκη το όνομά του. Ο δρόμος που χάραξε πλατύς, για να περπατήσουν τα εγγόνια του και τα παιδιά τους. Είναι αδύνατον να επιστρέψεις στον πατέρα ό,τι σου προσέφερε και άλλα τόσα που θα επιθυμούσε να σου δώσει. Και τότε δεν μπορεί να πεις, παρά ένα μόνο (κι αυτό σβησμένο σε δάκρυα) Καληνύχτα...

Υ.Γ.: Ίσως η απώλεια, ως προσωπικό βίωμα, να μην έχει αξία για τον αναγνώστη, όμως στον τόπο μας παραμένει πάντοτε ζητούμενο η παρουσία ικανών και έντιμων ανθρώπων.