Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου (Διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) Αποτελούμενο από
τη Δικαστή Γεωργία Κωνσταντινίδου, Πρόεδρο Πρωτοδικών. Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο
του στις 28 Ιουνίου 2004, χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέα, για να δικάσει την υπόθεση
μεταξύ: Των αιτούντων: 1) Ν.Κ. και 2) Κ.Ζ., κατοίκων XXX, οι οποίοι παραστάθηκαν
στο δικαστήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Ιωάννη Χριστοδούλου. Των καθών η
αίτηση: 1) Α. συζ. Α.Μ. κατοίκου XXX, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο
δικηγόρο της Στέφανο Στρατή και 2) της ομόρρυθμης εταιρίας με επωνυμία "ΧΧΧ", που
εδρεύει στη ΧXX , εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο
δικηγόρο της Κωνσταντίνο Σαρρή. Οι αιτούντες ζητούν να γίνει δεκτή η από 8/6/2004
(α.α.κ 1317/04) αίτηση τους, συζήτηση της οποίας ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή
της παρούσας δικάσιμος. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι
των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς της και ζήτησαν να γίνουν αυτοί δεκτοί.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 57 παρ. 1 ΑΚ, οποίος προσβάλλεται στην προσωπικότητα
του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον,
τούτο δε εφόσον δεν υφίσταται ειδική ρύθμιση του θέματος που να το καλύπτει εξολοκλήρου.
Με την ανωτέρω διάταξη παρέχεται προστασία στην ίδια τη προσωπικότητα του ατόμου,
η οποία περιλαμβάνει, έως επί μέρους στοιχεία αυτής όλα τα αγαθά, τα οποία είναι
συνδεδεμένα αναπόσπαστα με το πρόσωπο και ανήκουν σ` αυτό ως ον, που έχει σωματική,
ψυχική, πνευματική και κοινωνική ατομικότητα. Τέτοια αγαθά δε είναι η ίδια η ζωή
του, η σωματική ακεραιότητα, η σωματική και πνευματική του υγεία, ο συναισθηματικός
του κόσμος, η τιμή του, η ελευθερία του, οι απόρρητες πτυχές του βίου του, η αναπαράσταση
και το άσυλο της κατοικίας του [βλ. Γ.Μπαλή Αρχ., 8η έκδοση, παρ. 24, σελ. 78, Καρακατσάνη
στον ΑΚ Γεωργιάδη - Σταθοπούλου, υπό το άρθρο 57 αφ. 1-10, σελ 99-102, Α.Π 60/69
ΝοΒ 17, 562, ΕΑ 1688/98 ΕλλΔ 32, 1673]. Για να γεννηθεί αξίωση προστασίας από προσβολή
της προσωπικότητας, θα πρέπει η προσβολή να είναι παράνομη, δηλαδή να αντίκειται
σε διάταξη που απαγορεύει συγκεκριμένη πράξη, με την οποίαν προσβάλλεται ορισμένη
έκφανση αυτής, ανεξάρτητα που βρίσκεται στο δίκαιο η απαγόρευση αυτή, ούτε απαιτείται
η ύπαρξη πταίσματος σ` αυτόν που προσβάλλει, διότι αρκεί μόνο η αντικειμενική παρανομία
[βλ. Καρακατσάνη, ο.π. αρ. 11 και 15, σελ 102-103]. Οι αιτούντες ιδιοκτήτες καταστημάτων
στην XXX της Ρόδου, επικαλούμενοι επικείμενο κίνδυνο που προέρχεται από την εκ μέρους
των καθών και του προσωπικού τους, προσβολή της προσωπικότητας τους, που συνιστάται
στην παρεμπόδιση της ελευθερίας τους κατά την άσκηση του επαγγέλματος τους, ζητούν
να ληφθούν τα απαραίτητα ασφαλιστικά μέτρα και ειδικότερα: α) Να υποχρεωθούν οι
καθών και οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις τους, να παραλείπουν να προσβάλλουν την
προσωπικότητα τους, με τις ειδικότερα αναφερόμενες στην αίτηση πράξεις, 2) Να παραλείπουν
την άγρα πελατών σε βάρος των διερχομένων, 3) Να απειληθεί εναντίον τους χρηματική
ποινή 5.000 ευρώ και προσωπική κράτηση ενός έτους για κάθε παράβαση των διατάξεων
της παρούσας καταδικαζομένων αυτών στη δικαστική τους δαπάνη. Με τέτοιο περιεχόμενο
η αίτηση αρμόδια φέρεται προς ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, κατά την προκειμένη
διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων [άρθρα 682 επ. Κ.Πολ.Δ], αφού γίνεται δεκτό ότι
το δικαστήριο, στα πλαίσια της προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης, έχει την εξουσία
να διατάξει την προσωρινή παράλειψη πράξεων, που προσβάλλουν απόλυτο δικαίωμα, όπως
αυτό της προσωπικότητας [ΜΠρΑθ 15611/1989 ΔΙΚΗ 1990. 874], απορριπτόμενης της σχετικής
περί αναρμοδιότητας του δικαστηρίου ενστάσεων των καθών. Περαιτέρω, είναι νόμιμη,
στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 57, 281 Α.Κ, άρθρο 1 Ν. 146/1914 και αρθρ.
731, 732, 947 παρ. 1 και 176 Κ.Πολ.Δ, εκτός από το αίτημα προσωποκρατήσεως των εταίρων
της δευτέρας των καθών εταιρίας ως έμμεση εκτέλεση [αρθρ. 947 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ], το
οποίο πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμο, καθόσον δεν απευθύνεται και κατά των νομίμων
εκπροσώπων αυτής η υπό κρίση αίτηση. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί ότι ναι
μεν κατά τη διάταξη του άρθρου 692 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ τα ασφαλιστικά μέτρα δεν πρέπει
να συνίσταται στην ικανοποίηση του δικαιώματος, του οποίου ζητείται η εξασφάλιση
ή η διατήρηση πλην όμως σε περίπτωση προσβολής απολύτων δικαιωμάτων, όπως είναι
το δικαίωμα προσωπικότητας του αιτούντος, δεν αποκλείεται η καταδίκη του καθού προς
προσωρινή άρση της προσβολής, δίχως να παραβιάζεται η ανωτέρω διάταξη αφού η προστασία
της προσωπικότητας φέρει χαρακτήρα διαρκούς έννομης σχέσεως, η οποία όταν υπάρξει
ανάγκη, μπορεί να τεθεί προσωρινά σε λειτουργία, χωρίς με αυτό να κινδυνεύει να
ματαιωθεί ο σκοπός της κύριας δίκης, εφόσον σε περίπτωση που ο καθού τυχόν δικαιωθεί
στην κύρια δίκη, θα δικαιούται στο μέλλον να επαναλάβει τις πράξεις που κρίθηκαν
σε προσωρινό στάδιο αθέμιτες [Μπέης, Πολ. Δικον. Ασφαλιστικά Μέτρα σελ 147, ΜΠρΚοζ
363/1998 - Νόμος, ΜΠρΧαλκ 585/1991